Lubię wracać do książek Aleksandra Krawczuka, od których zaczęła się moja droga jako humanisty. Nie pamiętam, czy tę akurat przeczytałem w młodości, na pewno z dużą satysfakcją przeczytałem ją teraz. Ciekawy obraz Grecji, zwłaszcza Aten w czasach Filipa i Aleksandra. Poznajemy mówców, wodzów, filozofów i hetery. Ciekawy jest wątek rywalizacji dwóch ateńskich mówców – Demostenesa i Demodesa. Demostenesa znają dziś prawie wszyscy, Demodesa zna mało kto. A podobno to Demodes był lepszym mówcą, tyle że swych mów nie spisywał, więc się nie zachowały. A nie spisywał, bo nie musiał, potrafił doskonale improwizować. Demostenes tego nie potrafił. Swoje mowy przygotowywał długo i na piśmie. Potem je odczytywał. Dlatego sporo się zachowało. I zyskał sławę.
46/52/2023
Kultura Okiem Svetomira 