Jakieś pół roku temu dowiedziałem się, że tynieccy benedyktyni wydają dotąd niewydane książki znanego rybnicznina dra Innocentego Libury. Od razu kupiłem sobie dwie i swoim zwyczajem, ledwie przekartkowawszy pierwszą zabrałem się za drugą, czytanie książek po kolei uważam bowiem za niczym nieuzasadniony przesąd. Tym razem zrobiłem tak dlatego, że w pierwszej było za dużo harcerstwa. …
Continue reading „Poprzez dwudziestolecie – Innocenty Libura”
Najnowsza powieść naszej noblistki inspirowana „Czarodziejską górą” Tomasza Manna. Jest to jednak zupełnie inna książka niż tamta. Co najbardziej zaskakujące, nie ma tu takich silnych przeżyć metafizycznych głównego bohatera, jak u Manna. Są za to ewdentne zjawiska nadprzyrodzone, jakich tam z kolei nie było. Podstawowym tematem powieści jest płeć, a zwłaszcza różne oblicza kobiecości, co …
Mam na swoim blogu kilka wpisów, w których kojarzę znane filmy ze znanymi książkami, pozornie w ogóle z tymi filmami nie związanymi. I tak Konklawe Christopha Schrewego powiązałem z Jesienią Średniowiecza Johana Huizingi, a Córkę d’Artagnana Bertranda Taverniera z Imieniem róży Umberta Eco. W tym kontekście chyba nikogo nie zdziwi, że w Locie Roberta Zemeckisa …
To w zasadzie nie książka, tylko cykl wykładów spisany z nagrań. Jednak z racji rozmiarów i formy, w jakiej się z ta treścią zapoznałem, zaliczam ją do książek. Autor jest fundamentalistą biblijnym, który w tych wykładach tropi elementy okultyzmu we współczesnym chrześcijaństwie. A okultyzm rozumie bardzo szeroko. W zasadzie jakikolwiek mistycyzm jest dla niego okultyzmem. …
Continue reading „Powrót do biblijnego chrześcijaństwa – Dave Hunt”
O Miłosierdziu i Sprawiedliwości Boga ciągle sie dyskutuje w kręgacg religijnych.I dobrze, że się dyskutuje. Cieszyć się należy, że ludziom zależy na takich dyskusjach, bo znaczy to, że pragną oni pogłębiać swoją wiarę. Ciekawe stanowisko w tej dyskusji można znaleźć w Zbrodni i karze Fiodora ostojewskiego, a konkretnie w historii Siemiona Zacharycza Marmieładowa, którego można …
Kolejny tom długiej serii. Dla fanów. Mnóstwo sprzeczności, z których już nawet sam autor się podśmiewa. Ale dobrze się to czyta. 5/52/2023 ****
Lubię autobiografie. Najczęściej wybieram autobiografie literatów, ale nierzadko sięgam też po autobiografie muzyków. Dlatego wygrzebałem z marketowego kosza książkę Helene Grimaud. Jest to pozycja zaskakująca. Najczęściej autobiografie muzyków traktują o trzech rzeczach: o muzyce, o ludziach poznanych dzięki muzyce i o miejscach odwiedzonych dzięki muzyce. Ta jest inna. Mówi również o trzech rzeczach: o muzyce, …
Przeczytałem już kilka lat temu dwie książki brytyjskiego noblisty z 2017, teraz czas na kolejne. Ta jest solidna, ale bez błysku. Historia wziętego detektywa, który próbuje znaleźć rozwiązanie zagadki zniknięćia swoich rodziców. 3/52/2023 ****
Pierwsza powieść Michela Houellebecqa. Jego typowy bohater nie jest tu jeszcze w pełni ukształtowany, ale jest wyraźnie zarysowany. Sporo odniesień do klasyki literatury. Mój osobisty ranking powieści Houellebecqa wygląda obecnie tak: 1. Cząstki elementarne, 2. Mapa i terytorium, 3. Platforma, 4. Poszerzenie pola walki, 5. Serotonina, 6. Uległość. 2/52/2023 ****
I tę książkę zaliczyć można do europeiskiego nurtu realizmu magicznego. Victor Pouchet jest zresztą rówieśnikiem Tei Obreht. „Dlaczego ptaki umierają” to powieść pierwszoosobowa, której bohatera i narratora można do pewnego stopnia utożsamić z autorem, wiemy bowiem, że nosi przynajmniej to samo, co autor nazwisko. Ciekawy i nietypowy jest sposób rozwiązywania wątków. Książka ta jest jakby …
Kultura Okiem Svetomira 